Gesty zwycięstwa, gesty porażki

Ku pokrzepieniu serc, na podsumowanie zamkniętych już Igrzysk w Pekinie roku 2008, newsa poświęcimy ludzkim zachowaniom około sportowym. Amerykańscy badacze - Jessica Tracy i David Matsumoto - podjęli się niewdzięcznego jak zwykle zadania sprawdzenia, czy pewne ludzkie zachowania są wrodzone, czy też nabyte. Przedmiotem weryfikacji były reakcje sportowców na przegraną lub zwycięstwo. Jak na pewno, drogi czytelniku, zaobserwowałeś: zwycięzcy często podnoszą ręce, prostują kręgosłup, unoszą głowę. Sportowcy, którzy ponieśli porażkę natomiast często zwieszają głowy i apatycznie kulą się, obniżając ramiona. Okazało się, iż niewidomi od urodzenia zawodnicy paraolimpiad, którzy nie mogli powyższej gestykulacji zaobserwować - reagowali w sposób analogiczny do pełnosprawnych olimpijczyków. Wydaje się więc, iż reakcje nasze są całkowicie naturalne i dziedziczne. Co więcej, podobny zasób środków wyrazu mają inne ssaki naczelne. Co prawda niektórzy przedstawiciele świata nauki wskazują, iż kryteria badań nie do końca zostały jasno określone: radość ze zwycięstwa i smutek porażki mają zbyt wieloznaczny wydźwięk. Efekt badań pani Tracy i pana Matsumoto możemy jednak przyjąć jako pewną interesującą tezę, która wciąż oczekuje na dalszą weryfikację.

Ekipa Epicentrum Kałuży pragnie także niniejszym powiadomić swoich czytelników, iż cztery złote medale olimpijskie reprezentacji Białorusi oznaczają dożywotni przydział kiełbasy dla niemałej liczby osób. Cieszymy się szczęściem białoruskich sportowców.

Autor: PeeGee
Źródło: http://ciekawostki.eu/